Ημερολόγιο Γερμανία (Days 11-17)

* Scroll down for English *

Μετά τη θύελλα αντιδράσεων χιλιάδων αναγνωστών του μπλογκ (εντάξει, υπερβαλλω ΛΙΓΟ), σαν γνήσια εκπρόσωπος του ζωδιου μου αλλαξα παλι γνώμη και ετσι το μπλογκ ξαναγύρισε στα ελληνικά. Διδυμος αυθεντική και σταθερη πάντα. Δεν πειράζει, εξάλλου φροντιζω να μην βαριεστε, σωστά; :-)

Εδώ λοιπόν, σήμερα Τετάρτη, με πολλη ζέστη, 2 τελευταίες θεραπείες αύριο και μεθαύριο και αμέσως μετα επιστροφή στην Αθήνα. Πέρασαν γρήγορα οι μέρες εδω ως συνήθως· τωρα μετα την επιστροφή στο σπίτι αναμένονται και τα αποτελέσματα, που κατα τον γιατρο θα φανούν σε 3 εβδομάδες περίπου. Η θεραπεία συνεχίζει να δουλεύει στο φουλ και μετα. Λογικα, εφόσον φάνηκε ότι αντιδρά θετικά ο οργανισμός μου και όπως είπε και ο Dr. Pfützner, "ξαναζωντανευει το σώμα", όλα θα πανε καλα και θα επιστρέψω για τον δεύτερο κύκλο θεραπείας, 2 εβδομάδων μόνο, προς τα τέλη Σεπτεμβρίου. Αλλα ακόμα είναι νωρίς να μιλάω για αυτό, πάμε βήμα βήμα και βλέπουμε. Μπορω πάντως σήμερα να πω με βεβαιότητα ότι κάτι γίνεται. Παρα την κούραση, νιώθω πιο δυνατή, πιο σίγουρη σε κάποιες κινήσεις, πιο ανάλαφρη. Δε λέω περισσότερα ακόμα γιατι θέλω να είμαι βέβαιη πρώτα. Απλα θα πω ότι νιώθω στο "σωστό δρόμο". Ίσως να το έχω ξαναπεί στο παρελθόν, τωρα όμως το φωνάζω. 

Βλέπετε πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η αισιοδοξία και η θετική υποστήριξη του γιατρού στον ασθενή; Έγραψα τις προάλλες στο φεισμπουκ την (πρωτοφανή) ερώτηση που μου έκανε ο Dr. Pfützner, για το αν έχω σκεφτεί τι θα κανω τωρα που θα γίνω καλα... Και του έλεγα ότι έχω πολλα σχέδια κι ότι θα ταξιδεψω κι ότι θέλω να γράψω βιβλίο και γελουσαμε και ήταν χαρούμενος και μαζί του κι εγω. Και σκεφτόμουν αργοτερα, ποσο φρικτά ένιωθα για πολυ καιρο μετα την εμπειρία μου στον Ευαγγελισμο τον περασμένο χειμώνα. Ή όταν πριν 3 χρόνια με εγκατέλειψε σκληρά, εγωιστικα και απάνθρωπα ο "άνθρωπος μου" γιατι όπως έλεγε δε μπορούσε να με βλέπει να "λιωνω" μέρα με τη μέρα. Κι εγω ελιωνα και χειροτερευα με τις σκέψεις του θανάτου συνεχώς στο κεφάλι μου. Ποσο τοξικό και αβασταχτο για το σωμα, ε;

Τέλος πάντων, φυσικα όλα αυτά είναι παρελθόν τωρα, απλα τα αναφέρω για να τονίσω πόσο σημαντικό ρόλο παίζει το άμεσο περιβάλλον και φυσικα ο θεράπων ιατρός στην ψυχολογία και κατα συνέπεια στην σωματική υγεία μας. Μακριά απο αρνητικούς και λιγοψυχους ανθρώπους. Είναι θέμα υγείας... Σας το ορκιζομαι. 

Διαβάζω ένα πολυ ενδιαφέρον βιβλίο της γιατρου Lissa Rankin, λέγεται Mind Over Medicine. Οσοι διαβάζετε ξενογλωσσα βιβλία και είστε στην υπηρεσία της υγείας ή υποφερετε απο κάποιο ιατρικο πρόβλημα, σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. 

Τα ξαναλέμε απο Αθήνα λοιπόν, σας φιλώ Meine Favoriten!

Following a wave of protest by thousands of readers of my blog (ok, I am exaggerating A LITTLE BIT), as a genuine representative of my zodiac sign, I changed my mind again, so my blog is once again in greek.

A genuine Gemini, always adamant. That's alright, besides, I make sure you are not bored, right? 😊

So, here we are, today it's Wednesday, it's very hot, I have two more therapy treatments tomorrow and the day after, and after that it's back to Athens. These days went by very fast, as usual; after my return home, we expect the results, which, according to the doctor, will come out in about three weeks. The therapy keeps working in full throttle even after I stop.

According to reason, since it seems that my system responds well, and, as Dr. Pfützner put it, "the body is being revived", everything will go well and I will be back for the second cycle of therapy, that only lasts two weeks, towards the end of September. But it is still early to talk about that, we take things one step at a time and we will see.

But today I can safely say that something is happening. In spite of the fatigue, I feel stronger, more secure in some motions, lighter. I won't say more, because I want to be sure first. I will simply say that I feel I'm on"the right path". Maybe I've said it before, but now I'm screaming it.

Do you see now how important optimism and the doctor's positive support towards the patient is? The other day, I posted on Facebook the (unprecedented) question that Dr. Pfützner asked me, whether I have thought about what I will do now that I will get better... And I told him that I have many plans and that I will travel and that I want to write a book and we laughed and he was happy and, with him, so was I. And later I thought of how horrible I felt for a long time, after my experience at Evangelismos hospital last winter. Or when, three years ago, I was so cruelly, selfishly, inhumanly abandoned by "my soulmate", because, as he said, he couldn't watch me "melt" day after day. And I was melting and getting worse, with thoughts of death constantly in my head. How toxic and unbearable for the body, right?

Anyway, of course all this is now in the past, I just mention it to emphasize how important the immediate environment and of course the attending physician is for our psychology and, consequently, our physical health. Stay away from negative and fainthearted people. It is a matter of health... I promise.

I am reading a very interesting book by doctor Lissa Rankin, called Mind Over Medicine. All of you who read books in foreign languages and are in the health service business or suffer from some medical condition, I wholeheartedly suggest you read it

So, I will see you in Athens, kisses Meine Favoriten!

~ Translated by Mizz Teaque (@missteaque1) ~