Αυτό το ιστολόγιο είναι διγλωσσο απο τον Ιούλιο του 2011. Οι αναρτήσεις γράφονται ως επι το πλείστον στα ελληνικά και κατόπιν μεταφράζονται στα αγγλικα, το συντομότερο δυνατό.

This blog is bilingual since July 2011. The posts are written mostly in Greek and then translated into English as soon as possible.
All you have to do is scroll down after the Greek post.

Wednesday, July 25, 2012

Tourists for a day - Εκδρομή Taj Mahal

 SCROLL DOWN FOR ENGLISH

 
Τριτη φορα στην Ινδία, ήρθε επιτέλους η καταλληλη στιγμη να δω το Ταζ Μαχάλ. Δεν ξέρω αν το έχω αναφέρει ποτε, αλλά ανέκαθεν μου άρεσε η Ινδία, ο πολιτισμός της, τα χρώματα, η μουσικη. Ήθελα να την επισκεφθώ, μάλιστα ήταν όνειρο για μένα και ας μου έλεγαν κάποιοι φίλοι που την είχαν δει "τι να πας να κανεις στην Ινδία; Μες τη βρωμια και το χαμο είναι, χάλια!". Δε με ενδιέφερε τι έλεγαν, εγω Ινδία ΚΑΠΟΤΕ θα ταξίδευα. Η μοιρα τα έφερε έτσι που η Ινδία μπήκε ξαφνικα και αναγκαστικά στη ζωη μου. Φυσικα ποτε δε θα μπορουσα να διανοηθω ότι θα πήγαινα να δω το Ταζ Μαχαλ καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσι. Ας είναι. Έστω έτσι, ΠΗΓΑ!!
 
Έχοντας λοιπόν την άδεια της γιατρου μου μιας και ηδη ήμουν σε 5ημερο διάλειμμα απ'τη θεραπεία, αποφασίσαμε με τον Θοδωρη να αρπαξουμε την ευκαιρία και να πάμε την εκδρομή στην Αγρα, που μας κανόνισε η μάνατζερ της κλινικής. Φύγαμε απο το Δελχι το μεσημέρι της Τετάρτης, φτάσαμε βράδυ στην Αγρα, ξενοδοχειο, το επόμενο πρωι (στις 6 δηλαδη) πήγαμε στο Ταζ Μαχαλ και το μεσημερακι πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Ταξίδι αστραπή δηλαδη, κουραση, ταλαιπωρια, αλλα άξιζε όσο δεν φανταζομασταν ποτε! Δεν μπορω να περιγράψω πως είναι το Ταζ Μαχαλ απο κοντα. Ο,τι λέξεις σκέφτομαι είναι "λίγες". Ούτε οι φωτογραφίες λένε τίποτα. Αν κάποιος έχει την τύχη ποτε και παει, θα καταλαβει τι εννοω.Συγκίνηση και δέος. Μόνο αυτο σας λέω.

Σήμερα είναι Σάββατο και το σώμα μου ακόμα πονάει απ'τη διαδρομή. Το εθνικό δίκτυο Δελχι-Αγρα είναι απίστευτο. Λακκούβες και σαμαρακια συνέχεια. Απότομα φρεναρισματα για να διασχίσουν το δρόμο αγελάδες, παγωνια, μαϊμούδες, καμηλες. Κραδασμοί στο οδοστρωμα, ποδήλατα, κάρα, τρικυκλα με 15 άτομα να κρέμονται πανω τους, οικογένειες με μωρά τετρακαβαλο σε "παπακια", αν μη τι άλλο, η πιο κουραστική διαδρομή της ζωής μου ήταν συγχρόνως και η πιο ενδιαφέρουσα. Ναι έχει και βρωμιά η Ινδία και γίνεται ο τρελός χαμός...Τη λατρευω!!



This is my third time in India and the right time to see the Taj Mahal has finally arrived. I don’t know if I’ve mentioned this before but I’ve always liked India. Its culture, colours and music. I’ve always wanted to visit; in fact it has been one of my dreams even though friends who had been kept telling me “Why on earth do you want to visit India? It’s filthy and chaotic, it’s terrible!” I didn’t care what they said; I would travel to India SOMETIME. As fate would have it, India entered my life suddenly and out of necessity. Of course I never imagined that I’d be visiting the Taj Mahal confined to a wheelchair, but so be it I WENT!!!
Having received permission from my doctor and seeing I was on a five day break from my therapy, Thodoris and I decided to grab the chance and go on the excursion to Agra, which the clinic’s manager Jyoti arranged for us. We left Delhi at noon on Wednesday and arrived at the hotel in Arga that evening, the next morning (at 6.00am) we went to the Taj Mahal and at lunchtime we made our way back to Dehli. A lightning trip, in other words fatigue and hassle but it was worth more than you can ever imagine! Words cannot describe what the Taj Mahal is like up close. Not even photos do it justice. If any of you are ever lucky enough to go, you’ll understand exactly what I mean. It’s emotional. That’s all I’m saying.
Today is Saturday and my body still hurts from the excursion. The Delhi-Agra national road is unbelievable. Potholes and constant bumps. Sudden braking to allow cows, peacocks, monkeys to cross the road. Shocks from the road surface; bicycles, carts, tricycles with 15 people hanging on them, families with babies riding 4 astride on “mopeds” of all things. It was the most exhausting journey of my life and yet it was also the most interesting. Yes India is indeed dirty and chaotic….but I LOVE IT!

1 comment:

  1. Τζωρτζιόπουλο χαρούμενο και φωτεινό! Γέλασα με την περιγραφή της διαδρομής και χάρηκα πάρα πολύ για την όμορφη και πρωτόγνωρη, μαγευτική σας εμπειρία! Μπράβο!
    Ναι, είδες το Ταζ Μαχάλ σε καροτσάκι, αυτό δεν απαιτεί πολύ περισσότερη δύναμη ψυχής και μαχητικό πνεύμα από ότι αν δεν ήσουν στο καροτσάκι; Τώρα δαμάζεις πολύ περισσότερα.
    Σε όλους μας δίνεις κουράγιο να πορευόμαστε γλυκιά μου! Φιλάκια πολλά και στους δυό σας!

    ReplyDelete