India Trip - Days 7-22 Ρουτίνα

* SCROLL DOWN FOR ENGLISH VERSION  *

Εχω να γραψω 2 εβδομαδες! Μερικοι ανησυχειτε και με ρωτατε τι συμβαινει. Ε λοιπον συμβαινουν πολλα, παρα πολλα και ακριβως αυτος ειναι και ο λογος που δεν γραφω :)
Περιμενα οτι θα ηταν κουραστικο το προγραμμα εδω -εξαλλου γιαυτο ηρθα, οχι για σπα- αλλα το σωμα μου προφανως σοκαριστηκε, αφου απ'την απολυτη αδρανεια περασε στη φουλ δραση, με φαρμακα, βλαστοκυτταρα, κινηση. Κι αυτο ειναι καλο!
Ευτυχως η καλη εντυπωση που σχηματισα τις πρωτες μερες συνεχιζεται, μαλιστα καλυτερευει οσο συνηθιζω την καθημερινη ρουτινα. Επισης, με διάφορα που προκυπτουν οπως πχ ενας επιμονος βηχας, ή το γεγονος των πολυ λεπτων (σχεδον αορατων) φλεβων μου, βλεπω ξανα ποσο αψογοι επαγγελματιες αλλα και ευγενικοι, ευαισθητοι ανθρωποι ειναι. Το ποσο σεβονται τον ασθενη και ανησυχουν μην τυχον τον πονεσουν ή ταλαιπωρησουν ειναι συγκινητικο.
Ρουτινα λοιπον με: πρωινο ξυπνημα γυρω στις 8-8μιση, αυγα ομελετα για μπρεκφαστ, επελαση νοσοκομων-γιατρων-καθαριστων-ξανα και ξανα κλπ, φαρμακα, πρωινη δοση βλαστοκυτταρα με ενεσουλα στο μπρατσακι, πρωτη φυσικοθεραπεια με τον Rijul στις 11, καπακι εργοθεραπεια με την Harsha στις 12παρα τεταρτο, βουρ για μεσημεριανο στο δωματιο, απογευματινη δοση βλαστοκυτταρα στο μπρατσακι/σουρωτηρι, δευτερη  φυσικοθεραπεια με τον Rijul στις 2και τεταρτο, ε και γυρω στις 3 τελειωνει ο "αγωνας δρομου". Συνηθως πεφτω πτωμα για κανα 2ωρο υπνο, ξυπναω για φαγητο βραδυνο, φαρμακα, λιγη τιβι, εξασκηση σε διαφορα που ζητανε η Harsha και ο Rijul, μπανιο και ξανα νανι! Οταν υπαρχει procedure (1 την εβδομαδα) αλλαζει καπως το προγραμμα. Τις Κυριακες επισης. Οπως χθες, που ηταν μια ησυχη και (επιτελους) ηλιολουστη Κυριακη και βγηκαμε με την Ευα την πρωτη μας βολτα εδω στα περιξ! Φαγαμε και κουλφι, ειδαμε και ιερη αγελαδα. Αμε!


__________________________________________



I haven’t written in two weeks! Some of you are worried and have been asking me what has happened. Well… A lot of things have happened, an incredible amount!… which is exactly why I haven’t been writing.  I was expecting the programme here to be tiring-after all that’s what I came here for, it wasn’t to relax, but my body obviously got a shock, having being jolted from its up till now state of total relaxation to one of full action, with medications, stem-cell treatments, movement. And this is good! 
Luckily the good impression I formed during the first days continues, and in fact even improves as I get used to the daily routine. Also with the different things that have come up during the course of the treatment i.e. an intense cough, the fact that I have extremely fine (almost invisible) veins, it once again becomes apparent to me what perfect professionals they are here, as well as being good mannered, sensitive people. How much they respect the patients and their concern about not inadvertently hurting or stressing them is moving.
So routine it is with: wake-up time at 8-8 thirty, an omelette for breakfast, a barrage of nurses-doctors-cleaners-over and over etc., medication, morning dose of stem-cells with a little “prick” in my arm, morning physiotherapy with Rijul at 11 followed immediately by occupational therapy with Harsha at 11.45,  zoom to my room for lunch, afternoon dose of stem-cells in my arm/sieve, second round of physiotherapy with Rijul at 2.15 and my “marathon” ends at about 3.00 .I then usually pass out, dead to the world, for a 2 hour nap, wake up for supper, medications, a little TV, do the various exercises that Harsha and Rijul have given me, bath and then beddy bye time again! When there is a procedure (1 per week) the programme changes slightly as it does on Sundays. Take yesterday for example which was a quiet and (at last) sunny Sunday, Eva and I went out on our first excursion around the area! We ate koulfi and even saw a sacred cow. Oh Yes! 

Θεα απ'το δωματιο