* Scroll down for English *
Από τότε που ανακοίνωσα ότι θα πάω στη Γερμανία, ακούω διάφορα σχολια απο κάποιους, τύπου "άντε ωραία, επιτελους πολιτισμός", "αχ πόσο καλύτερα", "θα ανυπομονεις τωρα να πας ε", "καθαρή κι ωραία χώρα η Γερμανία", κλπ.
Δεν αντιλεγω, ωραία χώρα και σαφώς ανυπομονώ να πάω, όχι όμως λιγότερο απ'όσο ανυπομονουσα να πάω στην Ινδία ΚΑΘΕ φορά. Το έχω ξαναγράψει και το ξέρετε. Αγαπω την Ινδία, τους ανθρώπους της, τη νοοτροπία και την κουλτούρα τους. Πιστεύω παρα πολυ στη θεραπεία της Δρ Σροφ που ακολούθησα τόσους μήνες και πιθανόν να επαναλάβω σύντομα εφόσον κριθεί σκόπιμο. Η σταθεροποίηση της κατάστασης μου ήταν απο την αρχή ο στόχος εκεί και μαζί με κάποιες μικροβελτιωσεις επετεύχθη. Είμαι ευγνώμων για αυτά τα ταξίδια στο Ν. Δελχι, μιας και γεμίσανε την ψυχή μου με υπέροχες εμπειρίες, ήχους, χρώματα, γιορτές και χορούς, αλλα και με νέες γνωριμίες, σχέσεις ζωής. Δε θα δεχτώ ποτε απο κανέναν να μου απαξιώνει αυτά τα ταξίδια. Ούτε να υποτιμήσει τις προσπάθειες των Ινδων να με βοηθήσουν να αναρρωσω, με τον καλύτερο δυνατό τροπο.
Η ασθένεια ήρθε στη ζωή μου για κάποιους λόγους, που συνεχίζω να ψάχνω αλλα και να καταλαβαίνω βαθιά. Δε ΜΙΣΩ πλέον την (φαινομενική) ασθένεια μου. Μέσα απο αυτή έχουν γίνει απίστευτες αλλαγές στη ζωή αλλα κυρίως στο είναι μου. Όλα συνεχίζουν με μονόδρομο προς την ίαση επιτέλους του σώματος. Η Γερμανία που προέκυψε, όπως είδατε στο προηγούμενο ποστ, είναι άλλο ένα κομμάτι του παζλ. Αλλη μια βοήθεια στο να γίνω καλα. Και πιστεύω σ'αυτή, όπως πιστεύω στα βλαστοκυτταρα, στα φάρμακα, στις ενέσεις, στα συμπληρώματα διατροφής, στη φυσικοθεραπεια, στη λογοθεραπεια, στη βιοδυναμικη προσέγγιση και σε όλα οσα ακολουθώ αυτή τη στιγμή.
Για πρώτη ίσως φορά νιώθω απελευθερωμένη και ειλικρινά αισιόδοξη. Και μην αρχισετε τα μπράβο/γιουπι, γιατι δεν παύει να είναι μια τεράστια ανηφόρα, χρονοβόρα, με σκαμπανεβάσματα και λακκούβες, ταυτόχρονα ομως στενή και μονοδρομημενη προς την απόλυτη ΥΓΕΙΑ. Άρα και την ευτυχία...
Καλο Πάσχα σε όλους!
Ever since I announced that I was going to Germany, I keep hearing various comments along the lines of “ah great, civilization at last” “Oh much better” “you probably can’t wait to go huh?” “Germany is a nice and clean country” etc.
I don’t disagree, it is a nice country and of course I can’t wait to go, but not any less than I couldn’t wait to go to India EVERY time. I’ve mentioned this before and you all know it. I love India, its people, the mentality and the culture. I also really believe in Dr Shroff's therapy which I underwent for so many months and which I intend to repeat if deemed necessary. Our main aim was always to stabilize my condition and we succeeded in doing this together with a few small improvements. I am grateful for all those trips to India seeing they filled my soul with wonderful experiences, sounds, colours, celebrations and dances but also because I met new people who have become lifelong friends. I refuse to let anyone scorn these trips, or to belittle the efforts of the Indians to help me get better, in the best possible way.
This disease came into my life for a reason which I continue to search for and to understand in depth. I don’t HATE my (apparent) illness anymore. My life and mainly my very being have undergone unbelievable changes due to it. Everything continues down this one way path toward the healing of my body. Germany happened by chance, as you read in my previous post, and is simply just another piece of the puzzle. Another helping factor for me to get better and I believe in it as I believe in the stem-cell therapy, the medication, the injections, the food supplements, the physiotherapy, the speech therapy, the biodynamic approach and in every kind of treatment that I am following at the moment.
It’s probably the first time that I feel free and honestly optimistic. Don’t start the bravos and the whoopees, it is still a huge uphill struggle which will take time, with its ups and downs and its pitfalls, but at the same time it is the straight and narrow one-way path towards total HEALTH and thus success…..
