#India2 First Week

Η πρώτη απο τις 4 εβδομάδες της δεύτερης φάσης θεραπείας στην Ινδία, πλησιάζει στο τέλος της. Περιμενετε νεάκια ε; Ως τώρα λοιπόν όλα πηγαίνουν καλά. Αναμενόμενο. Το μέρος είναι γνωστό, τα πρόσωπα φιλικά και (πάντα) χαμογελαστά, η παρέα της φίλης Μιμικας μοναδική και αγαπημένη, το φαγητό υπέροχο με νέο σεφ, ο καιρός ζεστός και ηλιολουστος. Εντάξει, η θεραπεία γίνεται με πολυ πιο έντονους ρυθμούς και η ποσότητα βλαστοκυττάρων είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη απο την προηγούμενη φορά. Παρ'όλα αυτά δεν νιώθω τόσο εξαντλημενη, ακόμα τουλάχιστον.
Υπάρχει αρκετή υπνηλία την ημέρα και αϋπνία τη νύχτα λόγω της μικρής σχετικά, αλλα σημαντικής διαφοράς ώρας (3μιση ώρες μπροστά το Ν. Δελχι). Αυτο όμως σιγα σιγα περνάει. Χθες έγινε η πρώτη εγχυση βλαστοκυττάρων στη σπονδυλική στήλη, το "procedure" όπως το αποκαλούν εδω. Η αλήθεια είναι ότι ήταν αρκετά επώδυνο αλλά ευτυχώς ο πόνος πέρασε πολυ συντομα. Σήμερα έκανα την πρώτη φυσικοθεραπεία με τον γνωστό και αγαπητό Ριτζούλ, ο οποίος με βρήκε καλύτερα σε πολλα, αλλα και λίγο χειρότερα σε μερικά, που όμως με διαβεβαίωσε χαμογελώντας (πάντα είπαμε) ότι θα τα διορθώσουμε γρήγορα. Δυστυχώς η αγαπημένη μου έργο/λόγοθεραπευτρια Χαρσα δε δουλεύει πια εδω, οπότε με ανέλαβε η Μπάβνα.
Πολλοί ασθενείς που είχα γνωρίσει το καλοκαίρι είναι πάλι εδω, όπως ο Νίκολας απο το Τρινινταντ, ο Τζέισον απο την Αμερική, αλλα και καινουριοι που είχα ήδη γνωρίσει μεσω Facebook, ο Μαρτιν και ο Τζενς απο την Γερμανία, με νόσο Λάιμ, που έρχονται για πρώτη φορά.
Αυτα για σήμερα λοιπόν. Namaste :)


The first week of the 4 required for the second phase of my therapy in India draws to an end.
You’ve been waiting for news huh? Well up till now things are going well. Hardly surprising! The place is familiar, the faces friendly and smiley as always. The companionship of my friend Mimika, unique and loving. The food is wonderful thanks to a new chef, the weather, hot and sunny. Ok the therapy is intense and the amount of stem cells administered are far more than the previous time, but I don’t feel as exhausted, not yet anyway.
There’s a fair amount of sleepiness during the day and insomnia at night due to the relatively small but important time difference (New Delhi is three and a half hours ahead). But this is slowly fading. The first insertion of stem cells through my spinal cord was carried out yesterday. The “procedure” as it is called here. The truth is, it was quite painful but luckily the pain subsided quickly. Today I had my first physiotherapy session with the familiar and much loved Rijul, who found me much improved in many areas and a little worst in others, but who assured me smiling (as always) that we’d fix those quickly. Unfortunately my favourite speech-therapist Harsha no longer works here so Bawna has taken over.
Many of the patients who I had met during the summer are here again, like Nicholas from Trinidad, Jason from the States but also new faces who I’d already met through Facebook, Martin and Jens from Germany who also have Lyme and are here for their first visit.
That’s my news for today. So Namaste :-)