India Trip - Sunday's Thoughts

* SCROLL DOWN FOR ENGLISH *

Τελευταία Κυριακή στην Ινδία και τα συναισθήματα ανάμικτα. Πολυ ανάμικτα. Έχω μπερδευτεί. Ναι θέλω να γυρίσω στο σπίτι μου, να βρεθώ με τους αγαπημένους μου ανθρώπους, το σκυλάκι μου, να κοιμηθώ στο κρεβάτι μου και να φάω τα φαγητά που μου αρέσουν. Μου μου και πάλι μου. Εδώ δεν τα έχω όλα αυτά τα "μου". Έχω απλα τον Eαυτό Μου να παλεύει και να προσπαθεί να ξεφορτωθεί αυτή την παλιοαρρωστια. Και μόνο αυτο με ενδιαφέρει πραγματικά τα τελευταία χρόνια. Μονο όμως. Και εδώ νιώθω ότι κάτι συμβαίνει επιτέλους και ότι δεν παλεύω άδικα. Οπότε γυρνοντας σπιτι νιώθω σαν να "κλεβω", σαν να αφήνω κάτι στη μέση. Σα να κάνω "κοπάνα" απ´το σχολείο. Βέβαια το χρειάζομαι το διάλειμμα και το δικαιούμαι. Αλλα θα μου λείψει αυτο το καθημερινό "ξεπατωμα", η σύγκρουση με τις αντοχές και τα όρια μου. Σε όλα τα επίπεδα. Καθώς όπως ξέρουμε, τα πράγματα ποτέ δεν είναι όπως φαίνονται απο την απ´εξω κι απο απόσταση. Ανάμικτα συναισθήματα, μωρε καλα έγραψα στην αρχή. Το μόνο σίγουρο συναίσθημα που έχω είναι η ανυπομονησία να αγκαλιασω την οικογένεια μου και κάποιους φίλους, αλλα και να πνιξω στα φιλια τον σκύλο μου τον Πεπε! Κατα τα αλλα, μιας και οι βελτιώσεις μου ήταν σημαντικές και πολυ ενθαρρυντικές, στην Ινδία θα ξαναρθω μάλλον. Ίσως σύντομα μάλιστα αν τα καταφέρω. Οπότε δεν στεναχωριεμαι. Phir milenge oπως λένε λοιπόν εδω. Ή αλλιώς see you!!

Χμμμ σαν να τα ξεμπερδεψα λιγάκι τελικά ε; India Gate (photo taken with my iPhone)

Last Sunday in India and I have mixed feelings. Very mixed feelings. I’m confused. Yes on the one hand I want to go home, to be with my loved ones, my dog, to sleep in my bed and to eat the food I like. My my and my again. I don’t have all these “my’s” here. I just have Myself fighting and trying to get rid of this stupid disease. This is all that I have really cared about over the past years. The only thing! Here I feel that something is finally happening and that my struggle isn’t in vain. So by returning home I feel as if I’m “cheating”, as if I’m leaving something unfinished, as if I’m playing truant from school. Of course I do need the break and I deserve it, but I’m going to miss the daily “torture”, the clashes with my endurance and my limits, on all levels because as we know nothing is as it seems when you see it as an outsider and from a distance. Mixed feelings!!!…as I rightly said at the beginning. The only feeling I am sure of is that I can’t wait to hug my family and some friends and also to smother my dog Pepe with kisses! Otherwise seeing that the improvements to my health were both important and very encouraging l'll probably come back to India, and very soon if I can manage to. So I’m not upset. “Phir milenge” as they say here or in other words…See you!!!
Hmmmmm I think I’m slightly less confused now, right?

India Trip - Days 35-46 Update

* SCROLL DOWN FOR ENGLISH VERSION *

2 εβδομαδες έμειναν! Απιστευτο το ποσο γρηγορα περασε ο καιρος. Απιστευτο επισης το ποσα εγιναν μεσα σε λιγοτερο απο 2 μηνες. Και οχι, δεν εννοω οτι εγινε κανα θαυμα, ουτε οτι θα με δειτε να τρεχω ουρλιαζοντας στο Ελ.Βενιζελος, με τις βαλιτσες παραμασχαλα...Σιγουρα δεν πρασινισα και δεν μοιαζω με τον Χαλκ (ακομα. ευτυχως.) :)

Εννοω οτι ενω μεχρι πριν 2 μηνες η ζωη μου ηταν ενα δωματιο -αντε 3 οκ- και οι προοπτικες κανονικης ζωης μηδαμινες, οχι μονο ταξιδεψα μεχρι την Ινδια, γνωρισα υπεροχους ανθρωπους, ειδα νεα και ομορφα μερη, αλλα και απεκτησα προοπτικες και ελπιδα για κανονικη ζωη ξανα. Εξω απ'το σπιτι. Επιτελους.

Καποιοι εξακολουθειτε και μου στελνετε λινκς για το ποσο "απατη" ειναι η κλινικη οπου βρισκομαι. Ειλικρινα βαρεθηκα! Ποσο ακυρη πραξη, ακομα κι αν γινεται για να "προστατευτω", ιδιαιτερα απ'τη στιγμη που ειμαι ηδη εδω. Πραγματικα ΔΕΝ με ενδιαφερει που η Δρ.Σροφ δεν δημοσιευει, με ενδιαφερουν οι ασθενεις που εχω γνωρισει που ερχονται για 3η ή 4η φορα γιατι εχουν δει σημαντικα αποτελεσματα. Με ενδιαφερει που γινεται σκληρη και σωστη δουλεια. Με ενδιαφερει που για πρωτη φορα βλεπω το σωμα μου να ανταποκρινεται σε καποια θεραπεια, να δυναμωνει, να ισορροπει καλυτερα. Ναι και μιλαω καλυτερα. Α και αρχισαν να κινουνται οι αντιχειρες παλι. Και οπως εχω ξαναγραψει, ειναι μακρυς ο δρομος, θελει πολυ χρονο, αλλα για την ωρα δεν εχω αλλη επιλογη. Και επιτελους, ο χρονος θα δειξει, αφηστε τον να τρεξει...Μετα θα τρεξω εγω. Αν οχι, ελατε να μου πειτε "στα λεγα εγω"!

Σας φιλω για τωρα. 

Qutub Minar, N.Delhi (taken with my iPhone)

   

Only two weeks left! It’s unbelievable how fast time the time past. What is also unbelievable, is how much has happened in less than two months, and no, I don’t mean there was a miracle, nor that you’ll see me running and whooping with my suitcases clutched under my arms at the airport on my return... I definitely haven’t turned green and I don’t look like the Hulk (not yet anyway). I mean that my life up to couple of months revolved around a room-or ok maybe 3- and I had no prospects for a normal life, and now not only have I traveled to India, met new wonderful people, seen new and beautiful places, but I’ve also found hope and prospects for a normal life again. Outside those four walls. At last!
Some people still insist on sending me links on what a “fraud” the clinic that I’m being treated at is. I’m honestly fed up! It’s such a futile exercise even if it is being done to “protect” me, and especially considering that I’m already here. I really DON’T care why Dr Shroff has not done any publications. What I care about are the patients who I have met, who have been back 3 or 4 times because they have seen significant results. I care that the treatment here is done properly and professionally. I care because it’s the first time that I have seen my body responding to some form of treatment, which strengthens it and help it improve its balance. Yes and I’m even able to speak better…..oh and I’ve started moving my thumbs again.
As I’ve said and written before, the road ahead is long and it’s going to take a long time, but for now I don’t have much choice. In the end time will tell, so let it “run” and then I’ll also run and if ultimately I don’t, then you can say “I told you so!”