This is the first post for 2011. I've been trying to write it for quite a few days now. I couldn't. I didn't know what to write... First posts have to be happy, positive, inspiring. I'm not lately... I'm sad, negative, pessimistic, angry, depressed, lonely and totally not inspiring to anyone than maybe my dog Pepe, who is always a happy soul no matter what!
I guess the fact that I haven't been outside my house since December 31st -went to the hairdresser across the street and to my brother's place for New Year's Eve- is not helping me much. I feel "imprisoned", but I cannot do otherwise. I feel so weak, so all I do is sleep, physical therapy sessions, IV infusion sessions and movies on my laptop. Actually movies and sitcoms. A lot of sitcoms. A lot of "How I Met Your Mother" currently. And a lot of sleep. And twitter. It's a phase, ok. It will pass too...
So after almost a month of detox, I started Tavanic (Levaquin) last Thursday. For the first infusion I was supposed to go to the Hospital, just in case I was allergic to this drug. But after some thought and discussion with my nurse Yiannis, I decided to have it home with the presence of a doctor. Everything went just fine, Yiannis did the whole thing, the doctor just checked my heart-rate and stayed for the whole 1-hour procedure. By the way, until now the infusions (Rocephin) lasted half hour daily. Tavanic has to be infused for one hour daily! I'm lucky Yiannis is such a good guy, because I can't imagine having to see a person so much otherwise.
Tavanic it is then, for at least two months and then we'll see. Supplements as before. Ah and I promise to blog more often... :)
αγαπητή μου, αιτούμαι ένα πρωινό σας χαμόγελο!
ReplyDeleteπολύυυ καλημέρα και πολλάαα φιλιά.
;-)
Καλή σου μέρα Γεωργία...να γράφεις πιό συχνά...καλή Δύναμη !!! - George Nemo
ReplyDeleteΚαλημέρα, γράφεις όμορφα.
ReplyDeleteΚαλή δύναμη και μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά κ θα περάσει. Περίεργο που είναι... σε κάτι τέτοιες φάσεις σκέφτεσαι πως να γινόταν να δώσεις δύναμη σε κάποιον που το έχει ανάγκη και διαβάζοντας το blog του καταλαβαίνεις ότι τελικά εσύ παίρνεις δύναμη από αυτόν.
Είσαι ΠΟΛΥ δυνατή, να το ξέρεις.
Καλημέρες,
Σπύρος Θεοδώρου
Θαυμαστής :)
Καλή Χρονιά κούκλα μου. Διαβάζω τα νέα σου, έχεις δύναμη μέσα σου κοπέλα μου, μεγάλη. Σε σκέφτομαι συχνά.
ReplyDeleteΕπέστρεψα στη διαδικτυακή ζωή, ελπίζω να τα λέμε συχνότερα. Σε φιλώ
Λίζα
Happy 2011 posts little girl!!
ReplyDeleteAnd since you like sitcoms, try Cougar Town...
It will make you smile...
όταν πάρω αυτοκίνητο θα παίρνουμε τον Πέπε κ θα πηγαίνουμε βόλτες, μαζί με το lapitopi κ θα είναι αρκετά μεγάλο για να κοιμάσαι .. κ όταν ξυπνάς θα είμαστε σε διαφορετικό μέρος κάθε φορά ;)
ReplyDeleteθυμάσαι την σκηνή που λέει η Nina στον δασκαλό της πως η όμορφη θέλει να της πάρει τον ρόλο ; ας κρατήσουμε την απαντησή του ως σωσίβιο για τις δύσκολες μέρες του 2011 !
@Achi: αγαπημενε μου φιλε, πολλα φιλια και ενα βραδυνο χαμογελο ωρα που ειναι ;)
ReplyDeleteαντε καλα, παρε και για αυριο το πρωι που θα κοιμαμαι, μη γκρινιαζεις :))))))))
@George Nemo: Δυναμη σε ολους μας, ευχαριστω πολυ!
@Σπυρος: σ'ευχαριστω για το σχολιο, μου φαινεται απιστευτο να δινω εγω δυναμη και χαιρομαι παρα πολυ... επισης μου αρεσει να εχω "θαυμαστες" χεχεχε :)
@Λιζα: επιτελους γυρισες!!! μου ελειψες κοριτσι... θα τα λεμε τωρα παλι ;)
@zazazou: thanks girl!!!! Cougar Town is in my plans ;)
@Weronika: σ'αγαπαωωω ;))))))
επιτέλουυυυυυυυυυυυς!!! :-)))
ReplyDelete:-* ( 3ο στη σειρά :-) )
Καλησπέρα Τζώρτζια γλυκιά... Σου σκάω δυο φιλιά και από εδώ... Ματς, μουτς!
ReplyDeleteκαι ένα τρίτο, για το μικρό φραουλόσκυλο ^_^