* Scroll down for English *
Όπως γνωρίζετε ήδη πολλοί, το περασμένο Σάββατο 4 Οκτ., επέστρεψα απο το 2ο ταξίδι στη Γερμανία όπου ακολουθω μια εναλλακτική, νέα και ελπιδοφόρα θεραπεία.
Σε αντίθεση με το 1ο ταξίδι τον Ιούνιο, αυτή τη φορά εξουθενωθηκα. Τόσο, που με το που μπήκα σπιτι μου κρεβατωθηκα με ρίγη, πόνους στα κόκαλα και στους μυς, υψηλό πυρετό. Ευτυχώς αυτό κράτησε μόνο 2 μέρες. Οπότε ας το αφήσουμε πίσω. Όπως κάνουμε πλέον με όλα τα αρνητικά που τυχόν μας συμβαίνουν. Ουστ.
Αυτή τη φορά η θεραπεία εκτός απ'το ΑΝ DI Corrector, ήταν εμπλουτισμένη και με αλλα πράγματα, ένα μηχάνημα λέιζερ, ένα που έκανε μασάζ με δυνατούς υπέρηχους, μια νέα ένεση για το νευρικό σύστημα και φυσικα τα βλαστοκύτταρα. Απο την πρώτη σχεδόν συνεδρία αυτού του 2ου κύκλου, το σώμα μου ανταποκρίθηκε άμεσα. Ο Dr. Pfützner τελικά αποφάνθηκε ότι δε χρειάζεται να ξαναπαω σε 3 μήνες πάλι, αλλα σε 6! Μάλιστα μου είπε ότι σ´αυτη τη φάση τώρα πρέπει να δουλέψω πολυ κι εγω. Το σώμα μου είναι πλέον σχεδόν έτοιμο. Πρέπει να το επανεκπαιδευσω και να το δυναμωσω. Σκληρή δουλειά λοιπόν με Κατερίνα, Ελλήνα και Γιωτα, dream team φυσικοθεραπειας, χειροπρακτικης και λογοθεραπείας. Και ο στόχος είναι στο επόμενο ραντεβου με τον Dr. Pfützner τέλος Μαρτίου 2014, να πάω χωρίς το αναπηρικό καρότσι. Έστω με το πι. Σιγα σιγα. Χιουρέιιι!
Την άνοιξη εξάλλου το αγαπημένο μου Σνιβερντίνγκεν θα είναι πιο ζεστό, έτοιμο για να βολτάρω και να το απολαύσω. Τι καλα! Σκέφτομαι, ειμαι τόσο τυχερή που βλέπω πια την ομορφιά σε κάθε τι. Πόσο κρίμα να μην βλέπουμε πέρα απο τη μύτη μας και τον μικρόκοσμο μας και να απορρίπτουμε με ευκολία τα πάντα. Ως ένα βαθμό το έκανα κι εγω παλιότερα. Όμως τώρα νιώθω ευτυχισμένη... Γιατι ΒΛΕΠΩ. Βλέπω την ομορφιά. Μυρίζω. Αισθάνομαι. Ακούω. Εκτιμώ. Ειμαι θετική και ανοιχτή σε καινουρια πραγματα. Ζω. Και έτσι όλα αλλάζουν. Γίνονται πάντα αυτά που θέλω. Είναι "θεόκουφο" ναι. Αλλα ισχύει. Η προστασία που λέγαμε; Ε, απο μέσα μας είναι τελικά.
Σας φιλώ!
~~~~~~~~~~~~~~~~
As many of you already know, last Saturday, Oct. 4th, I returned from my second trip to Germany, where I follow an alternative, new and full of promise treatment.
Unlike the first trip, in June, this time exhausted me. So much so, that, upon my return home, I fell ill with shivers, aching bones and muscles, and a high fever. Thankfully, that only lasted two days. So, let’s leave it behind. As we do with everything negative that might happen to us.
This time, apart from the AN DI Corrector, the therapy had been enriched with other things as well, a laser machine, a machine that gave a massage using strong ultrasounds, a new injection for the nervous system and, of course, the stem cells. From practically the first session of this second cycle, my body responded immediately. Dr. Pfützner came to decide that I don’t need to return in three months, but in six! Not only that, but he said to me that, in this phase, I need to work a lot on my own. My body is now almost completely ready. I have to retrain it and strengthen it. So, it will be hard work with Katerina, Elina and Yiota, the dream team of physiotherapy, chiropractic and speech therapy. And our goal is that, on my next appointment with dr. Pfützner, at the end of March 2014, I will show up without my wheelchair. Even if that means that I will go with the walker. Slowly. Hooray!
Besides, in spring, my beloved Schneverdingen will be warmer, ready for me to take strolls and enjoy. How nice! I’m thinking, I’m so lucky that I can see the beauty in everything. It is so sad that we can’t see beyond our own nose and our own microcosm and easily reject everything. Up to a point, I used to do the same thing. But now, I feel happy... Because, I SEE. I see the beauty. I smell. I feel. I hear. I appreciate. I am positive and open to new things. I live. And so, everything changes. It always becomes what I want it to be. It’s crazy weird, yes. But it’s true. That protection we talked about? Well, it seems that it comes from within.
Kisses!
~ Translated by Mizz Teaque (@missteaque1) ~
