My Immortal

* Scroll down for English *

Αυτό το τραγούδι δε μου άρεσε ποτε ιδιαίτερα. Το έβρισκα καταθλιπτικό, φωνακλάδικο, καθόλου το στυλ μουσικής που προτιμώ. 

Την περασμένη εβδομάδα όμως είχα μια, ας την πούμε μεταφυσική εμπειρία, ακούγοντας το ξαφνικά στο ραδιόφωνο (όχι στο σπιτι μου). Δεν είναι η πρώτη φορά που βιώνω κάτι μεταφυσικό τώρα τελευταία, αφού σκέφτομαι ότι ή επιτέλους βρήκα τον ανώτερο θεϊκό μου εαυτό, ή ξερωγω πεθαίνω (χλωμό το 2ο, άρα...χμμμ)!

Σιγα μη σας πω λεπτομέρειες. Απλα θα πω ότι δάκρυσα. Και νομιζω συγχώρεσα. Και δεν ήταν τυχαίο. Δεν υπάρχει τιποτα τυχαίο....

Απολαύστε 

http://youtu.be/Jx1lllkvsW

(Στίχους δες)

~~~~~~~~~~~~~

I never particularly liked this song. I found it depressing, loud, nothing like the  style of music I prefer.

Last week, however, I had a, let's say metaphysical experience, while listening to it on the radio (not in my house). Not the first time I experience something metaphysical lately, thinking that I either finally found my divine higher self, or I'm  dying (not the second, so ... hmmm)!

I will not tell you details. Just say that I cried. And I think forgave. And it was no accident. There are no accidents...

Enjoy

http://youtu.be/Jx1lllkvsW

Η Επιστροφή - Coming back home

* Scroll down for English *

Όπως γνωρίζετε ήδη πολλοί, το περασμένο Σάββατο 4 Οκτ., επέστρεψα απο το 2ο ταξίδι στη Γερμανία όπου ακολουθω μια εναλλακτική, νέα και ελπιδοφόρα θεραπεία. 

Σε αντίθεση με το 1ο ταξίδι τον Ιούνιο, αυτή τη φορά εξουθενωθηκα. Τόσο, που με το που μπήκα σπιτι μου κρεβατωθηκα με ρίγη, πόνους στα κόκαλα και στους μυς, υψηλό πυρετό. Ευτυχώς αυτό κράτησε μόνο 2 μέρες. Οπότε ας το αφήσουμε πίσω. Όπως κάνουμε πλέον με όλα τα αρνητικά που τυχόν μας συμβαίνουν. Ουστ. 

Αυτή τη φορά η θεραπεία εκτός απ'το ΑΝ DI Corrector, ήταν εμπλουτισμένη και με αλλα πράγματα, ένα μηχάνημα λέιζερ, ένα που έκανε μασάζ με δυνατούς υπέρηχους, μια νέα ένεση για το νευρικό σύστημα και φυσικα τα βλαστοκύτταρα. Απο την πρώτη σχεδόν συνεδρία αυτού του 2ου κύκλου, το σώμα μου ανταποκρίθηκε άμεσα. Ο Dr. Pfützner τελικά αποφάνθηκε ότι δε χρειάζεται να ξαναπαω σε 3 μήνες πάλι, αλλα σε 6! Μάλιστα μου είπε ότι σ´αυτη τη φάση τώρα πρέπει να δουλέψω πολυ κι εγω. Το σώμα μου είναι πλέον σχεδόν έτοιμο. Πρέπει να το επανεκπαιδευσω και να το δυναμωσω. Σκληρή δουλειά λοιπόν με Κατερίνα, Ελλήνα και Γιωτα, dream team φυσικοθεραπειας, χειροπρακτικης και λογοθεραπείας. Και ο στόχος είναι στο επόμενο ραντεβου με τον Dr. Pfützner τέλος Μαρτίου 2014, να πάω χωρίς το αναπηρικό καρότσι. Έστω με το πι. Σιγα σιγα. Χιουρέιιι!

Την άνοιξη εξάλλου το αγαπημένο μου Σνιβερντίνγκεν θα είναι πιο ζεστό, έτοιμο για να βολτάρω και να το απολαύσω. Τι καλα! Σκέφτομαι, ειμαι τόσο τυχερή που βλέπω πια την ομορφιά σε κάθε τι. Πόσο κρίμα να μην βλέπουμε πέρα απο τη μύτη μας και τον μικρόκοσμο μας και να απορρίπτουμε με ευκολία τα πάντα. Ως ένα βαθμό το έκανα κι εγω παλιότερα. Όμως τώρα νιώθω ευτυχισμένη... Γιατι ΒΛΕΠΩ. Βλέπω την ομορφιά. Μυρίζω. Αισθάνομαι. Ακούω. Εκτιμώ. Ειμαι θετική και ανοιχτή σε καινουρια πραγματα. Ζω. Και έτσι όλα αλλάζουν. Γίνονται πάντα αυτά που θέλω. Είναι "θεόκουφο" ναι. Αλλα ισχύει. Η προστασία που λέγαμε; Ε, απο μέσα μας είναι τελικά. 

Σας φιλώ!

~~~~~~~~~~~~~~~~

As many of you already know, last Saturday, Oct. 4^th, I returned from my second trip to Germany, where I follow an alternative, new and full of promise treatment.

Unlike the first trip, in June, this time exhausted me. So much so, that, upon my return home, I fell ill with shivers, aching bones and muscles, and a high fever. Thankfully, that only lasted two days. So, let’s leave it behind. As we do with everything negative that might happen to us.

This time, apart from the AN DI Corrector, the therapy had been enriched with other things as well, a laser machine, a machine that gave a massage using strong ultrasounds, a new injection for the nervous system and, of course, the stem cells. From practically the first session of this second cycle, my body responded immediately. Dr. Pfützner came to decide that I don’t need to return in three months, but in six! Not only that, but he said to me that, in this phase, I need to work a lot on my own. My body is now almost completely ready. I have to retrain it and strengthen it. So, it will be hard work with Katerina, Elina and Yiota, the dream team of physiotherapy, chiropractic and speech therapy. And our goal is that, on my next appointment with dr. Pfützner, at the end of March 2014, I will show up without my wheelchair. Even if that means that I will go with the walker. Slowly. Hooray!

Besides, in spring, my beloved Schneverdingen will be warmer, ready for me to take strolls and enjoy. How nice! I’m thinking, I’m so lucky that I can see the beauty in everything. It is so sad that we can’t see beyond our own nose and our own microcosm and easily reject everything. Up to a point, I used to do the same thing. But now, I feel happy... Because, I SEE. I see the beauty. I smell. I feel. I hear. I appreciate. I am positive and open to new things. I live. And so, everything changes. It always becomes what I want it to be. It’s crazy weird, yes. But it’s true. That protection we talked about? Well, it seems that it comes from within.

 

Kisses!

 

 ~ Translated by Mizz Teaque (@missteaque1) ~

Germany / End of week1 - Εβδομάδα1

* Scroll down for English *

Τελείωσε η πρώτη εβδομάδα, ακολουθεί Σαββατοκύριακο ξεκούρασης και η δεύτερη και τελευταία εβδομάδα στο Σνιβερντίνγκεν. Όταν καταφέρω να πω αυτό το όνομα όσο εύκολα το γράφω και το τραγουδάω απο μέσα μου, ε τότε αναμφίβολα θα είμαι υγιέστατη! Σνι σνι σνιβερντίνγκεν με παχύ το σνι παρακαλώ. 

Όλα κυλάνε κανονικά εδώ λοιπόν, οι θεραπείες με εξαντλουν αλλα είναι αναμενόμενο. Ο καιρός είναι μια χαρα, σήμερα μάλιστα μετά το γιατρό γυρίσαμε στην πανσιον ποδαράτες. Η Αννα δηλαδή, εγω στο ρημαδοαμαξίδιο. Ήλιος, λίγο κρύο, ο τέλειος καιρός.

Προχθές βγήκαμε βράδυ! Η ιδιοκτήτρια της πανσιον γλυκιά Χελγκα, μας κέρασε έξοδο, μας πήγε στο μπαρ Λα Χαμπανα, που είχε βραδιά λάιβ μπλουζ. Ο Αμερικανικος Νοτος στο Σνι σνι Σνιβερντίνγκεν. Ήταν υπέροχα! Δυο τύποι, ένας στο πιάνο κι ένας με φυσαρμονικα, ένα γεμάτο μαγαζί, μες το κέφι και την καλη διάθεση. Είπαν κάποια πολυ αγαπημένα τραγούδια, μια δυο φορές δάκρυσα δεν το κρύβω, ήθελα με όλο μου το είναι να σηκωθώ να χορέψω και να χειροκροτησω. Φαντάσου δηλαδή να πάω ποτε σε λάιβ αγαπημένου μου καλλιτέχνη. Αστο Τζαστιν Τιμπερλέικ μου, όταν γίνω καλα θα σε δω, τώρα θα έχουμε δράματα!!

Που θα μου παει... Όπως μου έγραψε και χθες αγαπημένη σοφή φίλη: "Έχεις δυνατή ψυχή και το ξέρω! Επέτρεψε και στο σώμα σου να ακολουθήσει αυτή τη δύναμη! :))". Που θα μου παει...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

The first week is now in the past, what follows is a weekend of rest and the second and last week in Schneverdingen. When I am able to say that name as easily as I write it and sing it to myself, well, then, no doubt, I will be absolutely healthy! Schne Schne Schneverdingen, and the schne is heavy, too!

So, everything is normal here, the therapies are exhausting me, but that was anticipated. The weather is fine, today we even returned on foot from the doctor’s. That is, Anna walked, I was on the stupid wheelchair. Sun, a little bit of cold, the perfect weather.

Two nights ago we went out! The owner of the guesthouse, sweet Helga, bought us a night out, she took us to the bar La Habana that had a live blues night. The American South in Sche Schne Schneverdingen. It was wonderful! Two guys, one on the piano and the other one with a harmonica, a packed place, everyone in good spirits and in a great mood. They sang some songs I love, once or twice it brought tears to my eyes, I will not hide it, I wanted to my very core to get up and dance and applaud. I mean, imagine what will happen if I ever go to a show by a favorite artist. Forget it, dear Justin Timberlake, I will come see you when I am well, or there will be drama!!

But you’ll see… As a dear wise friend wrote to me yesterday: “You have a strong soul and I know it! Allow your body to follow that strength! :))”. You’ll see…

~ Translated by Mizz Teaque (@missteaque1) ~

Ταξίδι Γερμανία 2 ~ Germany trip 2

* Scroll down for English * 

Και πάλι εδώ λοιπόν. Γερμανία, αυτή τη φορά με κρύο, σύννεφα, άλλα χρώματα, καινούργια συνοδό, όμως με την ίδια ελπίδα και αποφασιστικότητα. 

Το ταξίδι με Suisse και στάση στη Ζυριχη ήταν άψογο. Μόνο φυσσουνες, ηρεμία και εξυπηρετικοι υπάλληλοι σε αντίθεση με το πρώτο ταξίδι τον Ιούνιο, με τις σκάλες και τα πουλμανακια στο αχανές αεροδρόμιο του Μονάχου. 

Στην πολυαγαπημένη πανσιον Blumen Villa όλα είναι όπως τα είχα αφήσει.

Λίγη ψυχρα κάνει έξω οποτε δεν έχει ηλιοθεραπεία το προγραμμα, αλλα ήδη η πρώτη βόλτα έξω έγινε. Καθαρός αέρας υπέροχος!

Ο Dr. Pfützner με βρήκε λίγο καλύτερα απο την προηγούμενη φορά, τα αντανακλαστικά μου βελτιωμένα, η νευρική λειτουργία ελαφρώς καλύτερη, αλλα στην ερώτηση μου ΕΓΩ ποτε θα νιώσω τη βελτίωση, είπε ότι ίσως πάρει και 2 χρόνια όλη η ιστορία καθώς η ζημιά είναι μεγάλη και θέλει χρόνο. Τι να κάνω; Εκτός απο υπομονή και ο,τι περνάει απο το χέρι μου, ΤΙ ΑΛΛΟ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ;

Μου λέτε ότι έχω δύναμη. Ώρες ώρες όμως αναρωτιέμαι. Τι διαφορετικό κάνω εγω; Έχω επιλογή μήπως; Έχω σιχαθει να μην μπορω να αυτοεξυπηρετηθώ, να μην είμαι η ελεύθερη και ανεξάρτητη γυναίκα που αισθάνομαι, να με φροντίζουν και να μου μιλάνε σα να είμαι 5χρονο, να μη μπορω να δρασω, να τρέξω, να τραγουδήσω, να ερωτευτώ, να με ερωτευτουν, να ζήσω διαολε!

Καμμία επιλογή. Μονόδρομος και όπου βγάλει. Δύναμη. Α και τραχανάς Ευρυτανίας με μπόλικο γερμανικό βούτυρο, τορτελινια με ρικοτα, κολοκυθοκεφτεδες, παγωτό, κομπόστα μήλου, και που εισαι ακόμα. Σήμερα λέει θα φάμε σουτζουκακια. 

Σας φιλώ για την ώρα...

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~

So, here I am again. Germany, this time in cold weather, clouds, different colors, a new caregiver, but with the same hope and determination.

The trip, with Suisse via Zurich, was flawless. Only loading bridges, calm and helpful employees, a sharp contrast to the first trip in June, with the stairs and the buses in the vast Munich airport.

At my beloved Blumen Villa guesthouse everything is as I left it. It is a bit chilly outside, so no sunbathing in the program, but I already took a first stroll outside. Beautiful clean air!

Dr. Pfützner thought I was a little better than last time, my reflexes have improved, my nervous system works slightly better, but when I asked him when this improvement will be evident to ME, he said the whole thing might take up to 2 years, since the damage is extensive and takes time. What else can I do? Other than be patient and do whatever I can, WHAT ELSE CAN I DO?

You tell me I am strong. But sometimes I wonder. What can I do differently? What choice do I have? I am sick and tired of not being able to take care of myself, of not being the free and independent woman I feel I am, of being taken care of and talked to like I am a 5-year-old, of not being able to act, run, sing, fall in love, of not having someone fall in love with me, of not being able to live, damn it!

No choice. It is an one-way street, and wherever that takes me. Strength. Oh, and trahanas from Evritania, with loads of german butter, tortellini with ricotta, kolokithokeftedes, ice cream, apple compote, and so much more.

I kiss you for now…

~ Translated by Mizz Teaque (@missteaque1) ~

End of summer update ~ Αλλαγές

* Scroll down for English *

Μόλις τελείωσε και η τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου κι εγω ανυπομονώ να τελειώσει επιτελους το καλοκαίρι (ναι ναι εγω που ζούσα για το καλοκαίρι). Δεν αντέχω πια καθόλου τη ζέστη, τι να κάνω; Θέλω κρύο και αγκαλιές! Και κυρίως θέλω δράση! Αυτή η αδράνεια του καλοκαιριού με κούρασε. 

Απο την ημέρα που επέστρεψα απο το ταξίδι στη Γερμανία έχω αλλάξει αρκετά πράγματα. Καταρχήν έκανα τα 2 τατουάζ που σκεφτόμουν και ήθελα εδώ και πολυ καιρό να κάνω. Είναι υπέροχα για μένα, μου δίνουν δύναμη και τα λατρευω! Ανυπομονώ να δυναμωσει λίγο το σωμα μου, για να κάνω το τρίτο που θέλω, που θα είναι λίγο μεγαλύτερο, αλλα επίσης σημαντικό και συμβολικό. Θα σας τα πω όταν έρθει η ώρα. 

Κατα τα αλλα διάβασα πολυ. Κι όταν λέω διάβασα εννοώ ebooks, audiobooks, μιας και εδώ και λίγα χρόνια δεν μπορω να κρατησω βιβλίο. Τα χέρια και οι καρποί μου κυρίως δε με διευκολύνουν. Ευτυχώς η τεχνολογία και οι touch screens με έχουν σώσει. Το mini iPad είναι ο καλύτερος μου φίλος. Μετά τον Πεπε φυσικά! (αστειευομαι, σταματήστε με κάποιος!). 

Αν λοιπόν αντιμετωπίζετε εσείς (ή κάποιος που αγαπάτε) μικρο ή μεγαλο πρόβλημα υγείας, αν είστε στα ιατρικά επαγγελματα, ή αν απλά ενδιαφερεστε να διευρυνετε λίγο τον τροπο σκέψης σας, συνιστώ τα παρακάτω βιβλία:

"This Is How I Save My Life" - Amy B. Scher

"Mind Over Medicine" - Lissa Rankin M.D.

"Heal Your Body"

"All Is Well"

"I Can Do It" (all 3 by Louise Hay)

"The Power" - Rhonda Byrne

"Spontaneous Healing" - Andrew Weil M.D. 

Ναι είναι στα αγγλικά αλλα φαντάζομαι κάποια απο αυτά θα υπάρχουν και σε ελληνική μετάφραση. Αυτά τα βιβλία, μαζί με κάποια αλλα πράγματα και ανθρώπους, με βοηθούν παρα πολυ να δω απο άλλη οπτική γωνία τις ασθένειες, τη ζωή συνολικά, τον εαυτό μου. Λεπτομέρειες όταν έρθει η ώρα (ΚΑΙ για αυτό). 

Ωρες ώρες σκέφτομαι πόσο κρίμα που δεν είχα όλες αυτές τις πληροφορίες 6-10 χρόνια πριν. Σίγουρα δεν θα είχα φτάσει στο αναπηρικό καροτσάκι και θα είχα φύγει μακριά απο κάποιες τοξικές και "αρρωστες" καταστάσεις της τότε ζωής. Σιγουρα. Αλλα πάλι, προφανώς έτσι έπρεπε να γίνει, όλα είναι μαθήματα ζωής και μας είναι -δυστυχώς κάποιες φορές- απαραίτητα. Το πιστεύω απόλυτα. 

Στις 22 Σεπτεμβρίου θα πραγματοποιήσω το 2ο ταξίδι στη Γερμανία για τη συνέχιση της θεραπείας με τον Dr. Pfützner και το AN DI Corrector (πληροφ. ΕΔΩ). Αποφάσισα να μην πάω ξανά στην Ινδία για την ώρα, μιας και νιώθω μέσα μου ότι πρέπει να δώσω χρόνο και χρήμα στη νέα θεραπεία. Η Dr Shroff και η κλινική της με βοήθησαν παρα πολυ, όχι μόνο να σταθεροποιησω την κατάσταση μου, αλλα και να ζήσω απίστευτες και αξέχαστες εμπειρίες. Θεωρώ το Δελχι δεύτερο σπιτι μου και έχω αποκτήσει σχέσεις ζωής λόγω των ταξιδιών μου εκεί. Παρόλα αυτά, υπάρχει μεγάλη δυσκολία πλέον να βρω συνοδούς για τόσο μακριά και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα όσο απαιτούν οι θεραπείες εκεί. Μιμικα, Θοδωρη και Κατερινα, η ευγνωμοσύνη είναι μικρή λέξη για να περιγράψω τα συναισθήματα μου όταν θυμάμαι τη ζωή μας στη Nutech. Κυρίως για τα μαλλιά!! 

Ετσι λοιπόν με την πολυτιμη βοήθεια όλων σας, τα χρήματα που μαζεύτηκαν στην τελευταία προσπάθεια τον περασμένο Φεβρουάριο πανε στις νέες θεραπείες που ανακάλυψα και το ταξίδι προς την απόλυτη υγεία συνεχίζεται. Στη Γερμανία αυτή τη φορά θα μείνω 2 εβδομάδες αντί για 3 που απαιτούσε η πρώτη φάση της θεραπείας. Θα σας κρατάω ενήμερους φυσικά όπως και στο πρώτο ταξίδι. Εννοείται πως αν κάποιος επιθυμεί να συνεισφέρει στα ατελείωτα ιατρικά έξοδα και να με βοηθήσει να ανταπεξερχομαι, μπορεί ανα πάσα στιγμή να χρησιμοποιεί το Paypal donation button ή τον λογαριασμό στην Τράπεζα Πειραιώς (πάνω δεξιά στη σελίδα που διαβάζετε). Δυστυχώς δεν είμαι σε θέση να εργαστώ (ακόμα), αλλα περιμένω τη στιγμή με ανυπομονησία. 

Σας φιλώ και σας εύχομαι καλό φθινόπωρο με χαμόγελο!

~~~~~~~~~~~

The last week of August is finally over and I can't wait for summer to finally end (yes, yes, I, who lived for summer). I can no longer take the heat, what else can I do? I want cold and hugs! And, mainly, I want action! That summer inertia got me tired.

From the day I returned from Germany I have changed a number of things. To begin with, I got the two tattoos I was thinking of and had wanted to get for a long time. They are wonderful for me, they give me strength and I adore them! I can't wait for my body to grow stronger, so that I can get the third one I want, which will be a little bigger, but also important and symbolic. I will tell you about them when the time comes. 

As far as everything else is concerned, I did a lot of reading. And, by reading, I mean ebooks, audiobooks, since, for a few years now, I can't hold a book. My hands and, mainly, my wrists don't make it easy for me. Fortunately, technology and touch screens have saved me. The iPad mini is my best friend. After Pepe of course! (I am kidding, somebody stop me!)

So, if any of you (or someone you love) face a health problem, big or small, if you are in the medical profession or simply are interested in expanding your way of thinking, I recommend the following books: 

"This Is How I Save My Life" - Amy B. Scher

"Mind Over Medicine" - Lissa Rankin M.D.

"Heal Your Body"

"All Is Well"

"I Can Do It" (all 3 by Louise Hay)

"The Power" - Rhonda Byrne

"Spontaneous Healing" - Andrew Weil M.D. 

Yes, they are in English, but I imagine some of them can also be found translated in Greek. These books, along with some other things and some people, help me a lot to see diseases, life in total, myself, through different eyes. More details on that when the time comes (on that as well!)

Sometimes I think of how sad it is that I did not know all this 6-10 years ago. I certainly would not have ended up in a wheelchair and I would have distanced myself from some toxic and "sick" situations in my life back in those days. Surely. But then again, obviously this was how things had to happen, everything is a lesson in life and - unfortunately, sometimes - necessary. I believe that with all my heart. 

On September 22nd I will go on my second trip to Germany to continue my treatment with Dr. Pfützner and the AN DI Corrector (info HERE). I have decided not to return to India for now, since I feel that I have to give the new treatment time and money. Dr. Shroff and her clinic helped me very much, not only to stabilize my condition but also to have incredible and unforgettable experiences. I consider Delhi to be my second home and I have developed life-long relationships due to my trips there. Nevertheless, it is getting harder and harder to find caregivers to accompany me this far and for such a long time as required by the treatments there. Mimika, Thodori and Katerina, gratitude is too small of a word to describe my feelings when I think of our life at Nutech. Mainly because of the hair!!

So, with the valuable help of all of you, the money gathered during our last effort, last February, will pay for the new treatments I discovered, and the trip towards total health continues. This time, I will stay I Germany for two weeks instead of three that the first phase of the treatment required. Of course, I will keep you updated, like I did during the first trip. 

It goes without saying that if someone wishes to contribute to the never ending medical expenses and help me cope, can always use the Paypal Donation Button or the account at Piraeus Bank (on the right top corner of this page). Unfortunately, I am in no position to work (yet), but I can't wait for that moment. 

Kisses and smiles for the upcoming Fall season!

~ Translated by Mizz Teaque (@missteaque1) ~

Τι είναι η θεραπεία με το AN-DI (& videos)

* Scroll down for English *

Επειδή όλο και περισσότεροι με ρωτάτε τι έκανα στη Γερμανία (εκτός απο ηλιοθεραπεία στας εξοχάς), και επειδη βλέπω ενδιαφέρον και μέλλον στη συγκεκριμένη θεραπεία, οριστε λοιπον πληροφορίες:

Το AN-DI Energetic Corrector είναι ένα ενεργειακό μέσο/συσκευή, η οποία δεν αγγίζει φυσικά το βιολογικό αντικείμενο (π.χ. το σώμα), αλλά προκαλεί μια φωταύγεια στα "βιολογικά ενεργά σημεία" (ΒΑΡ) και α) δείχνει τα αποτελέσματα της συχνότητας του ορατού φάσματος, και β) ταυτόχρονα τα αντιμετωπίζει και τα διορθώνει. 

Η λειτουργία του AN-DI Energetic Corrector (ενεργητικού διορθωτή) βασίζεται στην ηλεκτρική ταλάντωση. Όλα τα όντα έχουν την ίδια ηλεκτρική ισχύ τάσης και οι ταλαντώσεις τους καταγράφονται μέσω των περιοδικά υψηλών δονησεων των ηλεκτρικα φορτωμενων σωματιδίων. Η διαφορετική συμπεριφορά των ηλεκτρικά φορτωμένων σωματιδίων, φαίνεται από τη φωταύγεια των ΒΑΡs σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς. Μια ημι-περιοδική υψηλή δόνηση ευδιάκριτα φορτωμένων σωματιδίων δημιουργείται, με την ηλεκτρική ταλάντωση (κατά τις εξόδους των ηλεκτροδίων), έτσι ώστε η θέση της κρούσης να εμφανίζεται αυτόματα. Η επίδραση αυτών των σωματιδίων λαμβάνει χώρα από 5 έως 20 cm πάνω από την επιφάνεια του σώματος. Αυτό προκαλεί τη φωταύγεια των ΒΑΡs στην επιφάνεια του ζώντος οργανισμού.

Αυτά τα BAPs περιέχουν πληροφορίες σχετικά με την παθολογία ενός οργάνου (ή ομάδα οργάνων), για το παρόν, από το παρελθόν, αλλά και για το μέλλον, επιτρέποντας έτσι την έγκαιρη διάγνωση. Η διόρθωση πραγματοποιείται αυτόματα κατά την εξέταση των σημείων, όσο μεταφέρονται οι πληροφορίες της παθολογιας του ατόμου. 

Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το AN-DI, πως είναι δυνατό να επιδιορθωσει κατεστραμμένα κύτταρα και πως μπορει να αντιμετωπίσει χρόνιες και σοβαρές παθήσεις, θα βρείτε στο site: 

http://www.baltimed.de/engish/index.html

Ή μπορείτε να επικοινωνήσετε (στα αγγλικα και γερμανικά) με τον Dr. Pfützner μέσω email ή τηλεφωνικά: 

info@baltimed.de

+49 (0) 5193 9746301

Στο video ο γιατρός εξηγεί:

http://youtu.be/qIu8Dc8xtn4

Εγω, κατα τη διάρκεια μιας θεραπείας με AN-DI Corrector:

http://youtu.be/TIdB0-8smtE

Για τη δική μου περίπτωση έγινε ένας κύκλος 12 συνεδριών (4 την εβδομάδα x 3 εβδομάδες). Τα αποτελέσματα πρέπει να αρχίσουν να φαίνονται σε 3 εβδομάδες απο την τελευταία συνεδρία. Μου συστήθηκε να προσέχω τη διατροφή μου που πρέπει να είναι αλκαλικη όσο γίνεται, να συνεχίσω τακτικά φυσικοθεραπεια και λογοθεραπεια και να παίρνω τα ακόλουθα σκευάσματα/συμπληρώματα:

Calypso Nahrungsergänzungsmittel

Calciumcolaminphosphat

Calmvalera Hevert

Hewekliman Complex

Prospan

LaVita juice

Εγω πρόσθεσα τον διαλογισμό που άρχισα τακτικά, τη θετικη διάθεση, πολυ νερό και βιολογικά τσαγια. 

Προβλέπεται να επιστρέψω στη Γερμανία για τον δεύτερο κύκλο θεραπειών, διάρκειας 2 εβδομαδων, στις 23 Σεπτεμβρίου. 

Να υπενθυμίσω εδώ ότι, όπως και σε όλο το ιστολόγιο Georgia's healing path, απλα περιγράφω τις εμπειρίες μου και σε καμμια περίπτωση δε συμβουλευω ή συστήνω. 

Because many of you ask me what I did in Germany (apart from sunbathing in the countryside), and since I see future and interest in this therapy, here's more information:

The AN-DI Energetic Corrector is an energetically active instrument/apparatus, which isn’t physically touching the biological object (e. g. body), but evokes a luminescence in the “biological active points” (BAP) and a) shows results in the frequency of the visible spectrum and b) in the mean time treats and corrects them.
The working of the AN-DI energetic Corrector is based on electric oscillation. All beings have an identical electrical voltage effect and their oscillations are recorded through periodic top vibrations of electric loaded particles. The different behaviour of the electrically loaded particles is shown by the luminescence of the BAP`s in all living organisms. A quasi-periodic top vibration of distinctly loaded particles is created, with the electric oscillation (within the exits of the electrodes), so that the location of impact is automatically shown. The impact of these particles takes place from 5 to 20 cm above the surface of the body. This evokes the luminescence of the BAP`s on the surface of the living organism.

These BAP`s contain information about the pathology of an organ, or group of organs, for the present, from the past and also for the future, allowing an early diagnosis. The correction automatically takes place during the examination of the points while the pathological information is being transmitted. 

More information about the AN-DI, its possibility to repair damaged cells and how it  can treat chronic and severe conditions, you can find here:  

http://www.baltimed.de/engish/index.html

Or you can contact (English and German) Dr. Pfützner via email or telephone:

info@baltimed.de

+49 (0) 5193 9746301

Dr. Kurt Pfützner:

http://youtu.be/qIu8Dc8xtn4

Me, during treatment:

http://youtu.be/TIdB0-8smtE

For my case, the first cycle was 12 sessions (four per week x 3 weeks). Results should begin to appear in three weeks after the last session. I have been advised to watch my diet to be as alkaline as possible, continue regularly Physiotherapy and Speech therapy and be on the following supplements:

Calypso Nahrungsergänzungsmittel

Calciumcolaminphosphat

Calmvalera Hevert

Hewekliman Complex

Prospan

LaVita juice

I added meditation that I began performing daily, positive mood, lots of water and organic teas.

Planned to return to Germany for the second treatment cycle of 2 weeks, on September 23.

Let me remind here that, as in all this blog, I merely describe my experiences and NOT in any case advise or recommend anything. 

Ημερολόγιο Γερμανία (Days 11-17)

* Scroll down for English *

Μετά τη θύελλα αντιδράσεων χιλιάδων αναγνωστών του μπλογκ (εντάξει, υπερβαλλω ΛΙΓΟ), σαν γνήσια εκπρόσωπος του ζωδιου μου αλλαξα παλι γνώμη και ετσι το μπλογκ ξαναγύρισε στα ελληνικά. Διδυμος αυθεντική και σταθερη πάντα. Δεν πειράζει, εξάλλου φροντιζω να μην βαριεστε, σωστά; :-)

Εδώ λοιπόν, σήμερα Τετάρτη, με πολλη ζέστη, 2 τελευταίες θεραπείες αύριο και μεθαύριο και αμέσως μετα επιστροφή στην Αθήνα. Πέρασαν γρήγορα οι μέρες εδω ως συνήθως· τωρα μετα την επιστροφή στο σπίτι αναμένονται και τα αποτελέσματα, που κατα τον γιατρο θα φανούν σε 3 εβδομάδες περίπου. Η θεραπεία συνεχίζει να δουλεύει στο φουλ και μετα. Λογικα, εφόσον φάνηκε ότι αντιδρά θετικά ο οργανισμός μου και όπως είπε και ο Dr. Pfützner, "ξαναζωντανευει το σώμα", όλα θα πανε καλα και θα επιστρέψω για τον δεύτερο κύκλο θεραπείας, 2 εβδομάδων μόνο, προς τα τέλη Σεπτεμβρίου. Αλλα ακόμα είναι νωρίς να μιλάω για αυτό, πάμε βήμα βήμα και βλέπουμε. Μπορω πάντως σήμερα να πω με βεβαιότητα ότι κάτι γίνεται. Παρα την κούραση, νιώθω πιο δυνατή, πιο σίγουρη σε κάποιες κινήσεις, πιο ανάλαφρη. Δε λέω περισσότερα ακόμα γιατι θέλω να είμαι βέβαιη πρώτα. Απλα θα πω ότι νιώθω στο "σωστό δρόμο". Ίσως να το έχω ξαναπεί στο παρελθόν, τωρα όμως το φωνάζω. 

Βλέπετε πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η αισιοδοξία και η θετική υποστήριξη του γιατρού στον ασθενή; Έγραψα τις προάλλες στο φεισμπουκ την (πρωτοφανή) ερώτηση που μου έκανε ο Dr. Pfützner, για το αν έχω σκεφτεί τι θα κανω τωρα που θα γίνω καλα... Και του έλεγα ότι έχω πολλα σχέδια κι ότι θα ταξιδεψω κι ότι θέλω να γράψω βιβλίο και γελουσαμε και ήταν χαρούμενος και μαζί του κι εγω. Και σκεφτόμουν αργοτερα, ποσο φρικτά ένιωθα για πολυ καιρο μετα την εμπειρία μου στον Ευαγγελισμο τον περασμένο χειμώνα. Ή όταν πριν 3 χρόνια με εγκατέλειψε σκληρά, εγωιστικα και απάνθρωπα ο "άνθρωπος μου" γιατι όπως έλεγε δε μπορούσε να με βλέπει να "λιωνω" μέρα με τη μέρα. Κι εγω ελιωνα και χειροτερευα με τις σκέψεις του θανάτου συνεχώς στο κεφάλι μου. Ποσο τοξικό και αβασταχτο για το σωμα, ε;

Τέλος πάντων, φυσικα όλα αυτά είναι παρελθόν τωρα, απλα τα αναφέρω για να τονίσω πόσο σημαντικό ρόλο παίζει το άμεσο περιβάλλον και φυσικα ο θεράπων ιατρός στην ψυχολογία και κατα συνέπεια στην σωματική υγεία μας. Μακριά απο αρνητικούς και λιγοψυχους ανθρώπους. Είναι θέμα υγείας... Σας το ορκιζομαι. 

Διαβάζω ένα πολυ ενδιαφέρον βιβλίο της γιατρου Lissa Rankin, λέγεται Mind Over Medicine. Οσοι διαβάζετε ξενογλωσσα βιβλία και είστε στην υπηρεσία της υγείας ή υποφερετε απο κάποιο ιατρικο πρόβλημα, σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. 

Τα ξαναλέμε απο Αθήνα λοιπόν, σας φιλώ Meine Favoriten!

Following a wave of protest by thousands of readers of my blog (ok, I am exaggerating A LITTLE BIT), as a genuine representative of my zodiac sign, I changed my mind again, so my blog is once again in greek.

A genuine Gemini, always adamant. That's alright, besides, I make sure you are not bored, right? 😊

So, here we are, today it's Wednesday, it's very hot, I have two more therapy treatments tomorrow and the day after, and after that it's back to Athens. These days went by very fast, as usual; after my return home, we expect the results, which, according to the doctor, will come out in about three weeks. The therapy keeps working in full throttle even after I stop.

According to reason, since it seems that my system responds well, and, as Dr. Pfützner put it, "the body is being revived", everything will go well and I will be back for the second cycle of therapy, that only lasts two weeks, towards the end of September. But it is still early to talk about that, we take things one step at a time and we will see.

But today I can safely say that something is happening. In spite of the fatigue, I feel stronger, more secure in some motions, lighter. I won't say more, because I want to be sure first. I will simply say that I feel I'm on"the right path". Maybe I've said it before, but now I'm screaming it.

Do you see now how important optimism and the doctor's positive support towards the patient is? The other day, I posted on Facebook the (unprecedented) question that Dr. Pfützner asked me, whether I have thought about what I will do now that I will get better... And I told him that I have many plans and that I will travel and that I want to write a book and we laughed and he was happy and, with him, so was I. And later I thought of how horrible I felt for a long time, after my experience at Evangelismos hospital last winter. Or when, three years ago, I was so cruelly, selfishly, inhumanly abandoned by "my soulmate", because, as he said, he couldn't watch me "melt" day after day. And I was melting and getting worse, with thoughts of death constantly in my head. How toxic and unbearable for the body, right?

Anyway, of course all this is now in the past, I just mention it to emphasize how important the immediate environment and of course the attending physician is for our psychology and, consequently, our physical health. Stay away from negative and fainthearted people. It is a matter of health... I promise.

I am reading a very interesting book by doctor Lissa Rankin, called Mind Over Medicine. All of you who read books in foreign languages and are in the health service business or suffer from some medical condition, I wholeheartedly suggest you read it

So, I will see you in Athens, kisses Meine Favoriten!

~ Translated by Mizz Teaque (@missteaque1) ~

Germany trip - Days 8-10

What a long day today! Long and boring, without treatment and without sun. I can't wait for tomorrow's treatment. Monday and Tuesday were good and I had my two first injections of whole stem cells along with the AN DI energetic corrector therapy. If i got it correctly, in order for the stem cells to work, the body needs high cell voltage. Dr Pfützner said that 3 weeks after the last stem cell injection the results should be visible. However, as this first treatment cycle continues and my body responds very good, we'll see how it goes. According to the expected results the doctor will advise for the next step. Now, the only thing really bothering me the last couple of days, is that I'm full of mouth ulcers. Maybe it's from the mercury detox, maybe is from the filling removal, i dont know, but is very painful. I can't talk, laugh, eat, drink, without being in pain. Luckily, I don't have to kiss anyone!

Tschüss :-)

Με το google translator tool στη δεξιά στήλη πάνω πάνω, μπορείτε να επιλέξετε τα ελληνικά και άμεσα να διαβάσετε τις αναρτήσεις -περίπου- και στα ελληνικά. 

Germany trip - Days 5-7

Friday was the last treatment appointment for week 1. Dr Pfützner was happy with my progress and according to my cell voltage levels after the weekend break on Monday, I will also start having some stem cell injections. So far my organs respond to the treatment well. My liver and my thyroid are much much better already. The nervous system needs time, but I know eventually will be ok!

Yesterday was my 41st birthday. Katerina, Helga and Linda made it very special for me and I'm really thankful. We went to a beautiful Schneverdingen park with heather fields and then to a cute cafe-bar for cocktails! The day was warm and sunny, but my heart was even sunnier. I feel so peaceful and awakened and wiser and bright, that even with my disabilities, It was one of the best birthdays ever. Oh yes, believe it...

Today is Sunday and the day was slow. A lot of reading and sunbathing in the garden. Tomorrow is treatment week number 2! Lets see what's gonna be. Tschüss!

Με το google translator tool στη δεξιά στήλη πάνω πάνω, μπορείτε να επιλέξετε τα ελληνικά και άμεσα να διαβάσετε τις αναρτήσεις -περίπου- και στα ελληνικά. 

Ημερολόγιο Γερμανία (Days 2-4)

* Scroll down for English *

Πέμπτη κιόλας σήμερα, πάλι γρήγορα περνάνε οι μέρες και δεν προλαβαίνω να γράφω. Χθες είδα και το 9ο επεισόδιο Game of Thrones, όσοι το παρακολουθείτε καταλαβαίνετε ότι μετα δεν ήμουν σε θέση να γράψω! :-)

Χθες επίσης ήταν μέρα ξεκούρασης. Οπως σε καθε μια απο τις 3 εβδομάδες της θεραπείας, τα ραντεβού στο γιατρο γίνονται Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή. Οπότε χθες εκμεταλλευτηκαμε την ωραία και (επιτέλους) ζεστή ημέρα για βόλτα στην πόλη. Αχ θέλω να κλαφτώ τωρα λίγο αν και δε μ'αρεσει, αλλα πόσο χάλια ζούμε τελικα στην Αθήνα; Πόσο μα πόσο εχθρική είναι η πόλη μας στον άνθρωπο και ειδικά στον άνθρωπο με κινητικές δυσκολίες. Βασικα σε οποιονδήποτε χρειαστει να μετακινηθεί με καροτσάκι. Είτε είναι ένα μωρο, παιδάκι, ενηλικας ΑΜΕΑ ή ηλικιωμένος. Η ιδια φρικη. Όταν λοιπόν βγαίνεις βόλτα με το καροτσάκι και όλα, παντού, είναι τόσο εύκολα και φιλικά όπως χθες εδώ, ε ένα παράπονο σε πιάνει. Πήγαμε βόλτα σε πάρκο, σε μια εκκλησία, είδαμε πανέμορφες γειτονιές και κήπους, πάπιες, λουλούδια και γυρίσαμε χαρούμενες στην πανσιόν για φαγητό. Στην Αθήνα οποτε έχω τολμήσει να βγω έχω σιχτιρισει. Οι δρομοι μας, τα πεζοδρομια (;), οι ραμπες οπου να'ναι και συνηθως με παρκαρισμενα αυτοκινητα επανω. Και ποσα αλλα... Τέλος πάντων μπορω να γράφω ως αύριο για αυτό το θέμα, αλλα σταματώ γιατι εκνευριζομαι και δε θέλω. 

Το τρίτο ραντεβου λοιπόν ήταν σήμερα. Η μέρα ομως άρχισε πολυ νωρίς γιατι στις 8μιση πήγαμε σε έναν οδοντίατρο που μου συνέστησε ο Dr Pfützner για να αφαιρεσω επειγόντως ένα παλιό σφραγισμα υδραργύρου. Η τοξικοτητα που βγάζουν αυτά τα σφραγισματα στον οργανισμό είναι καταστροφική και γιαυτο πρέπει να αφαιρούνται. Ευτυχώς ήταν πιο εύκολο απ´οτι φοβόμουν και σχετικά σύντομο. Να αναφέρω βέβαια, ότι μόλις φτάσαμε στο οδοντιατρείο προβληματιστηκαμε λίγο με την Κατερινα, γιατι στην είσοδο είχε 3 ψηλά σκαλοπάτια. Χαζουλες αθώες Ελληνίδες, υπήρχε πίσω πόρτα με ράμπα ΦΥΣΙΚΑ, απ´οπου και μπηκαμε. Όλα καλα λοιπόν. 

Αύριο στο τελευταίο ραντεβου της 1ης εβδομάδας, θα έχουμε και νεότερα. 

Today is Thursday already, once again the days pass so quickly that I don’t have time to write. Yesterday I saw the 9th episode of Game of Thrones, those watching it understand that I was in no position to write afterward! 😊

Yesterday was also a day of rest. As in each of the three weeks of treatment, the doctor appointments are on Monday, Tuesday, Thursday and Friday. So yesterday we took advantage of the nice warm day (finally) and went for a walk in the city. Oh now I’m going to moan a bit although I don’t like to, but how badly do we live in Athens? How unfriendly is our city to people and especially to people with disabilities? Basically to anyone who needs to move about using a wheelchair, whether it's a baby, child, adult or elderly person with disabilities. It’s the same nightmare. So when one goes out with the wheelchair and everything, everywhere is so easy and friendly, like we did yesterday, you can’t help but resent Athens. We went for a ride in the park, to a church, we saw beautiful neighborhoods and gardens, ducks, flowers and returned to the pension happily to eat. In Athens whenever I have dared to go out I have cursed everything, our streets, sidewalks (?)  and ramps in random places which are usually blocked by parked cars. And how many more ... Anyway I can write about this topic till hell freezes over, but I’m going to stop because it’s making me angry and I don’t want to be.

The third appointment was today. The day began very early because at 8.30 am I went to a dentist who was recommended to me by Dr Pfützner to urgently remove an old mercury filling. The toxins released by these fillings are destructive to the body and should therefore be removed. Luckily it was easier than I feared and relatively quick. I have to mention of course, that we arrived at the practice Katerina and I were a bit puzzled because the entrance had three tall steps. Dumb innocent Greeks, there was naturally a back entrance with a ramp, where of course we entered the building. So all was well.

Tomorrow is the last appointment of the first week and then we will have more news.

Ημερολόγιο Γερμανία Day 1

* Scroll down for English *

Δευτέρα λοιπόν σήμερα και ξεκίνημα μιας ακόμα νέας προσέγγισης. Το ταξίδι προς την υγεία συνεχίζεται στο Schneverdingen του γερμανικού βορρά.

Φτάσαμε το Σάββατο αργα το βράδυ στο Αμβουργο, μετα απο μια αλλαγή πτήσης στο Μόναχο. Στο αεροδρόμιο του Αμβούργου μας υποδέχθηκε ο γλυκυτατος Jörg, με σπαστά αγγλικά αλλα τεράστια αγκαλιά, και μας οδήγησε με το βανάκι του στην πανσιόν στο Schneverdingen, περίπου μια ώρα μακριά απ´το Αμβουργο. Εκει μας περίμενε η Helga η ιδιοκτήτρια της πανσιόν Blumen Villa, με αγκαλιές και φιλια! Φυσικα πέσαμε ξερές για ύπνο αφού ήταν ήδη περασμένες 2 και η κούραση μας ήταν μεγάλη. 

Χθες Κυριακή ξεκουραστηκαμε αρκετά και σήμερα πήγαμε στο ιατρείο του Dr. Pfützner. Τα ραντεβου θα είναι 4 την εβδομάδα για 3 εβδομάδες, δηλαδή 12 συνολικά. Σήμερα το ραντεβού κράτησε κοντά 2 ωρες, αφού περιείχε και πολλη συζήτηση, επεξηγήσεις και γνωριμία. Η πρώτη εντύπωση είναι παραπάνω απο θετική. Ο Dr. Pfützner είναι υπέροχος, χαμογελαστος και θετικός άνθρωπος και  μας εξήγησε με καθε λεπτομέρεια τη θεραπεία με τo AN DI corrector. 

Σε 2-3 θεραπείες θα μπορει να μου πει με βεβαιότητα μια ακριβή πρόγνωση, αλλα αρχικά είπε ότι ξεκινήσαμε καλα. Βρήκε με το μηχάνημα ενεργή (ακομα!) μπορελλίωση (Lyme) στον εγκέφαλο αλλα και στις αρθρώσεις των ποδιών. Σαφή νευροεκφυλισμό και πολλές τοξινες. Επιβαρυμένo συκώτι και έλλειψη βιταμινων. Μια θεραπεία και 2 ενέσεις ολοκλήρωσαν την πρώτη επίσκεψη. 

Τωρα, μετά απο ένα ωραίο γερμανικό γεύμα που μας μαγειρεψε η Helga, η Κατερινα κι εγω καθόμαστε στον κήπο και απολαμβάνουμε τον ήλιο αλλα και τον (κρύο) αέρα! Σα να κρυωνω λίγο, οπότε σας αφήνω και περισσότερα αύριο. Αφινταζιν!

So today is Monday and the start of another new approach. The journey to health continues in Schneverdingen in the German north.

We arrived in Hamburg late on Saturday night, after a change of flight in Munich. At Hamburg airport we were welcomed by sweet Jörg, in broken English but with a huge hug,  who led us to the Schneverdingen pension’s van, the pension is located about an hour away from Hamburg. There we were met by Helga the owner of Pension Blumen Villa, with hugs and kisses! Naturally we went straight to bed since it was already after two and we were exhausted.

On Sunday we had a good rest and today we went to the office of Dr. Pfützner. The appointments will be 4 per week for 3 weeks, i.e. a total of 12. Today the appointment lasted for nearly two hours seeing it involved many discussions, explanations and getting to know each other. My first impression is more than positive. Dr. Pfützner is a lovely, smiling and positive person who explained the therapy with the AN DI corrector in great detail.

 After 2-3 treatments he will be able to give me an accurate prognosis, but initially he said we had started well. The machine found active (still!) borelliosis (Lyme) in the brain but also in the joints of the feet. Clear neurodegeneration and many toxins. Α burdened liver and vitamin deficiency. A therapy and 2 injections completed the first visit.

Now, after a nice German meal cooked by Helga, Katerina and I are sitting in the garden and enjoying the sun but also the (cold) air! I think I’m a bit chilly, so I’ll leave you and more tomorrow. 

Auf Wiedersehen

Nothing is working?

Today I got this email from Amy B. Scher's site and I thought I'd share it with you, as I think is extremely good...

This is one of my all-time favorite quotes. Memorize it if you have to and recite it when you're tempted to tell yourself the "nothing is working" story....again. "When nothing seems to help, I go and look at a stonecutter hammering away at his rock perhaps a hundred times without as much as a crack showing in it. Yet at the hundred and first blow it will split in two, and I know it was not that blow that did it, but all that had gone before." -- Jacob August Riis Thank you Amy! Με το google translator tool στη δεξιά στήλη πάνω πάνω, μπορείτε να επιλέξετε τα ελληνικά και άμεσα να διαβάσετε τις αναρτήσεις -περίπου- και στα ελληνικά.

Μονόδρομος - OneWay

* Scroll down for English *

Από τότε που ανακοίνωσα ότι θα πάω στη Γερμανία, ακούω διάφορα σχολια απο κάποιους, τύπου "άντε ωραία, επιτελους πολιτισμός", "αχ πόσο καλύτερα", "θα ανυπομονεις τωρα να πας ε", "καθαρή κι ωραία χώρα η Γερμανία", κλπ.

Δεν αντιλεγω, ωραία χώρα και σαφώς ανυπομονώ να πάω, όχι όμως λιγότερο απ'όσο ανυπομονουσα να πάω στην Ινδία ΚΑΘΕ φορά. Το έχω ξαναγράψει και το ξέρετε. Αγαπω την Ινδία, τους ανθρώπους της, τη νοοτροπία και την κουλτούρα τους. Πιστεύω παρα πολυ στη θεραπεία της Δρ Σροφ που ακολούθησα τόσους μήνες και πιθανόν να επαναλάβω σύντομα εφόσον κριθεί σκόπιμο. Η σταθεροποίηση της κατάστασης μου ήταν απο την αρχή ο στόχος εκεί και μαζί με κάποιες μικροβελτιωσεις επετεύχθη. Είμαι ευγνώμων για αυτά τα ταξίδια στο Ν. Δελχι, μιας και γεμίσανε την ψυχή μου με υπέροχες εμπειρίες, ήχους, χρώματα, γιορτές και χορούς, αλλα και με νέες γνωριμίες, σχέσεις ζωής. Δε θα δεχτώ ποτε απο κανέναν να μου απαξιώνει αυτά τα ταξίδια. Ούτε να υποτιμήσει τις προσπάθειες των Ινδων να με βοηθήσουν να αναρρωσω, με τον καλύτερο δυνατό τροπο.

Η ασθένεια ήρθε στη ζωή μου για κάποιους λόγους, που συνεχίζω να ψάχνω αλλα και να καταλαβαίνω βαθιά. Δε ΜΙΣΩ πλέον την (φαινομενική) ασθένεια μου. Μέσα απο αυτή έχουν γίνει απίστευτες αλλαγές στη ζωή αλλα κυρίως στο είναι μου. Όλα συνεχίζουν με μονόδρομο προς την ίαση επιτέλους του σώματος. Η Γερμανία που προέκυψε, όπως είδατε στο προηγούμενο ποστ, είναι άλλο ένα κομμάτι του παζλ. Αλλη μια βοήθεια στο να γίνω καλα. Και πιστεύω σ'αυτή, όπως πιστεύω στα βλαστοκυτταρα, στα φάρμακα, στις ενέσεις, στα συμπληρώματα διατροφής, στη φυσικοθεραπεια, στη λογοθεραπεια, στη βιοδυναμικη προσέγγιση και σε όλα οσα ακολουθώ αυτή τη στιγμή.

Για πρώτη ίσως φορά νιώθω απελευθερωμένη και ειλικρινά αισιόδοξη. Και μην αρχισετε τα μπράβο/γιουπι, γιατι δεν παύει να είναι μια τεράστια ανηφόρα, χρονοβόρα, με σκαμπανεβάσματα και λακκούβες, ταυτόχρονα ομως στενή και μονοδρομημενη προς την απόλυτη ΥΓΕΙΑ. Άρα και την ευτυχία...

Καλο Πάσχα σε όλους!

Ever since I announced that I was going to Germany, I keep hearing various comments along the lines of “ah great, civilization at last” “Oh much better” “you probably can’t wait to go huh?” “Germany is a nice and clean country” etc.

I don’t disagree, it is a nice country and of course I can’t wait to go, but not any less than I couldn’t wait to go to India EVERY time. I’ve mentioned this before and you all know it. I love India, its people, the mentality and the culture. I also really believe in Dr Shroff's therapy which I underwent for so many months and which I intend to repeat if deemed necessary. Our main aim was always to stabilize my condition and we succeeded in doing this together with a few small improvements. I am grateful for all those trips to India seeing they filled my soul with wonderful experiences, sounds, colours, celebrations and dances but also because I met new people who have become lifelong friends. I refuse to let anyone scorn these trips, or to belittle the efforts of the Indians to help me get better, in the best possible way.

This disease came into my life for a reason which I continue to search for and to understand in depth. I don’t HATE my (apparent) illness anymore. My life and mainly my very being have undergone unbelievable changes due to it. Everything continues down this one way path toward the healing of my body. Germany happened by chance, as you read in my previous post, and is simply just another piece of the puzzle. Another helping factor for me to get better and I believe in it as I believe in the stem-cell therapy, the medication, the injections, the food supplements, the physiotherapy, the speech therapy, the biodynamic approach and in every kind of treatment that I am following at the moment.

It’s probably the first time that I feel free and honestly optimistic. Don’t start the bravos and the whoopees, it is still a huge uphill struggle which will take time, with its ups and downs and its pitfalls, but at the same time it is the straight and narrow one-way path towards total HEALTH and thus success…..